Sobe

Vankuuver'e bahar geldi. İnanmayanlara kanıt olarak fotoğrafa büyüterek bakmalarını tavsiye ediyorum. Gecen Cuma çekildi bu fotoğraf ama sobelenmek üzeresiniz. Benden söylemesi...
Tabii hayat zıtlıkları barındırır. Şehirde baharken, karkay yapmaya gittiğimiz dağda karlar yağıyordu. Yerler yumuşak olacak, düştüğümüzde çok acımayacak diye biz sevindik kara. Sonra farkettik ki ilk iki dersteki gibi acemi değiliz aslında. Yani çok düşmedik ve o kadar acılar içinde değiliz şu anda. Sonra bir de pistte ayakta durmaya çalışanları görünce insan ilerlediğini farkediyor.
Her aşamanın kendine göre zorlukları var, düşmeden kayabiliyoruz ama bu sefer de dönüşleri yapabilmenin zorluğu var önümüzde. Öğretmenimiz Karen’in anlattığı gibi yapmaya çalışıyorum -bizden genç ama bize “come on kids” demiyor mu, hoşuma gidiyor. Tabii o hoca, diyebilir. Etimiz onun. Peki kemiklerimiz kimin??- ama hala dönüşlerim iyi değil.


Yani bu karkay kolay iş değil (ama kolay olan ne var bu hayatta bilemiyorum!!). Akşamları uyumadan önce beynimi ikna etmeye, alıştırmaya çalışıyorum. Sıcak bir yatağın içindeyken ben, bunu kabul etmesi çok kolay oluyor ama bakalım haftaya ne olacak.


2 Comments:
ayyy kız zebeee, o güzelim çiçek açmış ağaçlarla bezenmiş sokak ne kadar da iç açıcı... gözüm hemen piknikçileri aradı ama :)))
Harika bir fırsat bu karkay..."Beyaz özgürlüğü" elde ettiğinde vazgeçemezsin bu tattan bence...Ben de dün şöyle paraşütle atlasam falan diyordum ölüdeniz güzel olurdu...ama orada olsam cesaret edermiyim bilemiyorum..
Sebat
Post a Comment
<< Home